പ്രവാഹം
കാലത്തിന് രഥം ഉരുളുന്ന്നു
രഥചക്രം വീണു ചാലു കീരിയോരീ വഴിയില്
നില്പൂ ഞാന് ഏകാന്തനായി
നിയതി തന് രഥചക്രം കയറി
ഒരു പാവം മര്ത്യ ജന്മംച്ചതയുന്നു
കാലമാം നദി മദിച്ചു കുതിചൊഴുകുന്നു
ആ നടീ തീരത്ത് പകച്ചു ഞാന് നില്കുന്നു
പൊയ്പോയ വസന്തത്തിന്
സൌവ്വര്ന സ്മൃതി മാത്രമെന്
മനോ മുകുരത്തില് വിടര്ന്നു നില്ക്കവേ
ചിറകറ്റു വീണൊരു പക്ഷിയെ പോലെ മനസ്സും പിടഞ്ഞു തീരുന്നു.
No comments:
Post a Comment